O książce: 2001 / Opowiadanie „Palomar” (1983), jedno z najbardziej skomplikowanych w twórczości pisarza „Na morzu jest fala. słabe fale uderzają w piaszczysty brzeg. Signor Palomar stoi i patrzy na falę. Nie można powiedzieć, że jest pochłonięty kontemplacją fal. Nie jest zaabsorbowany, bo doskonale zdaje sobie sprawę z tego, co robi: chce patrzeć na falę – i to robi. Nie kontempluje, gdyż wymaga to szczególnego temperamentu, nastroju wewnętrznego, zbiegu okoliczności zewnętrznych i choć w zasadzie nie jest przeciwny kontemplacji, to żaden z trzech warunków nie jest w tym przypadku spełniony. I wreszcie nie chce patrzeć na fale, a tylko na jedną: wystrzegając się niejasnych wrażeń, Palomar, niezależnie od tego, co robi, jest przyzwyczajony do definiowania dla siebie określonego ograniczonego obiektu...»